Durimi dhe toleranca ndaj një ideologjie radikale që nuk njeh legjitimitetin e mënyrës suaj të jetesës është armiku më i madh i paqes dhe bashkëjetesës…
Në vitin 2005 Izraeli u tërhoq nga Gaza. Të gjithë ushtarët u tërhoqën dhe bazat ushtarake u mbyllën. Izraeli u tërhoq në mënyrë të njëanshme në kufirin e para vitit 1967.
Gaza ka qenë gjithmonë një epiqendër e urrejtjes, nxitjes dhe terrorizmit kundër Izraelit.
Që nga tërheqja e Izraelit, në vend që të zgjidhnin prosperitetin dhe paqen, në vend që të zhvillonin Gazën në Singapor të Lindjes së Mesme, Hamasi dhe Xhihadi Islamik vendosën ta përdorin entitetin si një pikë nisjeje për të zhvilluar luftën e tyre kundër Izraelit.
Në dekadat e fundit dhe gjetkë në Lindjen e Mesme (Liban, Jemen dhe vende të tjera), terroristët islamikë kanë marrë kontrollin dhe kanë krijuar “shtete terroriste” që veprojnë dhe funksionojnë ndryshe në krahasim me shtetet sovrane.
Ata nuk janë thjesht një “organizatë terroriste” që vepron brenda territorit të një vendi tjetër. Ata kontrollojnë çdo aspekt të territorit që pushtojnë dhe shfrytëzojnë burimet dhe popullsinë civile për përpjekjet e tyre luftarake. Ky është fenomeni i një shteti terrorist.
Sulmet barbare të Hamasit më 7 tetor kundër civilëve izraelitë ishin një akt çmendurie sh, përveç imoralitetit të plotë të vrasjeve masive dhe përdhunimeve. Nuk është racionale të fillohet një luftë e gjithanshme kundër një vendi shumë më të fortë.
Por arsyetimi i tyre është i ndryshëm. Për të kuptuar gjendjen shpirtërore antisemitike të kësaj lëvizjeje, mjafton të lexoni statutin themelues të Hamasit.
Sipas Hamasit, vrasja e hebrenjve është një urdhër fetar.
Sipas statutit, hebrenjtë, në mendjet e tyre, janë përgjegjës për çdo luftë apo ngjarje historike shkatërruese, përfshirë ato ku vetë hebrenjtë ishin viktima. Në sytë e tyre e gjithë toka e Izraelit është e shenjtë për myslimanët deri në ringjalljen e të vdekurve dhe për këtë arsye askush nuk ka autoritetin të heqë dorë nga ndonjë pjesë e saj.
Përpjekja dhe legjitimimi i masakrës barbare që ndodhi më 7 tetor është po aq absurde sa të përpiqesh të gjesh justifikim për sulmin pervers, vrasës nga Al-Kaeda kundër SHBA-së më 11 shtator 2001.
Është e njëjta çmenduri, i njëjti ekstremizëm, të njëjtat vrasje mizore. Arsyeja e sulmit ndaj Izraelit ishte e thjeshtë. Hamasi donte të shkatërronte shtetin e Izraelit.
Konflikti i Hamasit me Izraelin nuk është një konflikt territorial, por është një konflikt ideologjik.
Që nga revolucioni iranian i vitit 1979, Islami radikal është bërë një rival ideologjik i Perëndimit demokratik. Islami radikal nuk është aspak dakord me vlerat perëndimore dhe dëshiron të shkatërrojë të gjithë qytetërimin perëndimor.
Strategjikisht, siç bëri më 11 shtator ose gjatë sulmeve terroriste të frymëzuara, të nxitura dhe ndonjëherë të organizuara në qytetet europiane. Islami radikal kërkon gjithmonë të sulmojë njerëzit, si dhe kombet në tokën e tyre dhe në shtëpitë e tyre.
Është një përpjekje për të minuar një ndjenjë sigurie dhe për të frikësuar njerëzit.
Sipas Hamasit, askush nuk do të gëzojë paqe dhe siguri nëse nuk është nën kontrollin e Islamit.
Ekziston vetëm një mënyrë për t’u përballur me shtetet terroriste. Luftë totale që përfundon me shkatërrimin e regjimit dhe aftësive të tij ushtarake, si lufta që Shtetet e Bashkuara drejtuan kundër ISIS-it ose si Lufta e Dytë Botërore.
Të jemi realist, nuk është e lehtë të shkatërrosh një ideologji, në fund të fundit ka ende nazistë në botë. Por rreziku që ata paraqesin sot është ndryshe nga regjimi nazist.
Ideologjitë radikale janë shumë më të rrezikshme kur ato kontrollojnë ose formojnë një shtet, ose një kalifat. Kjo është arsyeja pse Shtetet e Bashkuara, së bashku me aleatët e saj në Lindjen e Mesme dhe Europë, vendosën se nuk mund të lejonin që Shteti Islamik i Abu Bakr al-Bagdadit të ekzistojë.
E njëjta gjë vlen edhe për Hamasin. Gjatë betejës nëntë-mujore për Mosulin, bota pa se ISIS përdorte mijëra njerëz si mburoja njerëzore.
Mijëra u rrëmbyen dhe u ekzekutuan të cilët nuk donin të ishin mburoja njerëzore. Terroristët e ISIS qëlluan civilët që kërkuan të largoheshin
Hamasi vepron në të njëjtën mënyrë.
Terrozimi i Hamasit, në disa raste, është më pak se një milje nga vendi ku qytetarët izraelite u masakruan, iu prenë kokat dhe u masakruan me gjakftohtësi. Nuk duhet të harrojmë se Izraeli është vija e parë e Perëndimit në Lindjen e Mesme, por Izraeli nuk është sigurisht lufta e fundit për sa i përket Islamit radikal.
Dhe lufta e Izraelit kundër islamit radikal është gjithashtu lufta e Perëndimit edhe nëse ai refuzon ta pranojë këtë.
Izraeli është mirënjohës ndaj Shteteve të Bashkuara, popullit të saj he administratës së udhëhequr nga presidenti Joe Biden për miqësinë e palëkundur.
Por humbja e qartësisë morale dhe busullës në disa nga kampuset më të larta universitare të Amerikës është jashtëzakonisht shqetësuese po ashtu janë edhe protestat pro-Hamasit në qytetet amerikane dhe europiane me pjesëmarrësit që synojnë shkatërrimin e shtetit hebre.
Izraeli nuk ka zgjidhje tjetër veçse t’i shkaktojë Hamasit një humbje absolute. Kjo luftë vjen pas gjashtë raundeve të mëparshme ushtarake kur Izraeli nuk përdori fuqinë e tij të plotë kundër Hamasit.
Që nga viti 2007, kur Hamasi mori kontrollin e Gazës, qytetarët izraelitë i janë nënshtruar herë pas here sulmeve të vazhdueshme me raketa, dhe mortaja mbi shtëpitë e tyre.
Lufta që po bën Islami radikal kundër Perëndimit dhe vlerave të tij është vetëm në fillim. Al-Kaeda, ISIS dhe Hamasi janë kapitujt e parë në një luftë kundër Perëndimit dhe vlerave të tij. Në fakt, Islami radikal tashmë ka një kontroll në shumë qytete europiane.
Është e domosdoshme që Perëndimi të marrë një mësim të rëndësishëm që Izraeli e dinte në të kaluarën dhe fatkeqësisht e harroi kohët e fundit: Është më mirë të luftosh armikun tënd në territorin e tyre sesa të presësh që ai të vijë tek ti.
Durimi dhe toleranca ndaj një ideologjie radikale që nuk njeh legjitimitetin e mënyrës suaj të jetesës është armiku më i madh i paqes dhe bashkëjetesës. Nëse mënyra e jetesës perëndimore është e rëndësishme dhe kuptimplotë, atëherë duhet të ketë vullnet për të luftuar kundër armiqve.
Lufta e Izraelit kundër Hamasit është vendimtare për sigurinë e qytetarëve të tij, por jo vetëm për ta. Është gjithashtu jetike për sigurinë e Perëndimit dhe të Shteteve të Bashkuara.
